Pożarzysko

Kościół p.w. św. Józefa

Pierwsza wzmianka źródłowa o kościele pochodzi z 1198-1201. Istniejąca do dnia dzisiejszego budowla została wzniesiona najwcześniej w połowie XIII w, jest więc to druga świątynia w miejscowości, a o pierwszej nic nie wiadomo poza tym, że ufundowana została przez ród rycerski Ilikowiców. Mury kościoła zbudowane zostały z granitu łamanego, naroża z ciosów granitowych, a detale architektoniczne z piaskowca. W pierwotnej formie był to obiekt jednonawowy z dwoma półkolistymi wieżami po bokach nawy i wydzielonym, prawie kwadratowym prezbiterium. Nawę pokrywał płaski strop, a prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe wsparte na prostych wspornikach. Bryła kościoła uległa na przestrzeni wieków znacznym przekształceniom. Wieża północna została zniszczona i rozebrana, natomiast południową obniżono.
Wystrój: z pierwotnego wystroju zachowały się przyścienne sakramentarium w prezbiterium i dwa portale. Południowy, ostrołukowy z 3 parami kolumienek i wczesnogotyckimi głowicami kielichowymi, ozdobiony jest elementami roślinnymi. Ostrołukową formę nadano również portalowi północnemu. Wewnątrz zachowały się kamienne płyty nagrobne.
Około 1600 r. kościół został przebudowany. Kilkadziesiąt lat później ucierpiał w trakcie wojny trzydziestoletniej wraz z plebanią, która została wówczas spalona przez żołnierzy cesarskich (austriackich). W 1852 r. świątynia została gruntownie wyremontowana. W trakcie II wojny światowej zimą-wiosną 1945 r. wieża kościelna stanowiła doskonały punkt obserwacyjny dla artylerzystów niemieckich, których jednostka stacjonowała w Pożarzysku i prowadziła ostrzał radzieckich umocnień polowych, biegnących wzdłuż dzisiejszej linii kolejowej w Imbramowicach. Wskutek wymiany ognia artyleryjskiego i ataków lotnictwa radzieckiego, uszkodzone zostało pokrycie dachowe i mury kościoła. Brak należytej troski o świątynię po zakończeniu wojny, doprowadził do jej ruiny. Do lat 60-tych XX w. zostały już tylko mury budowli. Dopiero w latach 1974-76 kościół został odbudowany.

• Zdjęcia oraz tekst pochodzą z portalu Żarowska Izba Historyczna.

Opis w opracowaniu Hansa Lutscha

• Grabsteine mit den Flachbildern der Verstorbenen:
  1) für Frau Anna geb. Schindelen aus dem Hause Schönfelt, Hausfrau Herrn Asmans Sack von Ratschitz auf Stefsdorf + 1587.
  2) für ein Töchterlein derselben + 1587.
  3) für den Ritter (Sigmund von Nostitz) + 1606.
  4) für ein Kind (Barbara von Koeckritz) + 1621.
  Sämtlich übertüncht.

Wyciąg z inwentaryzacji hrabiego Hoverdena

• 1586. Sack, Magd, v., Kind. (Ratschütz u. Stefsdorf.)
• 1587. Sack, Anna v., geb. Schindel (Ratschütz u. Steffsdorf).
• 1587. Sack, Frau v. Ratschütz und Tochter Magdalena.
• 1606. Nostitz, Sigm. v. Ermordet.
• 1621. Koeckritz, Barb. v., Kind. (Tharna.)
• 1622. Ochtritz, Jungfr. Barb. v.
• 1673. Koeckritz, Andr. v., u. Friedeland, auf Tharnau.

Płyta nagrobna Siegmunda von Nostitz † 1606

          

          

          

Płyta nagrobna Siegmunda von Nostitz zmarłego w 1606 roku.
Jest to jedyna płyta, która zgadza się z opisami zarówno Hoverdena jak i Lutscha. Bowiem obaj potem wymieniają płyty ale samych kobiet lub dzieci. Być może płyty te zostały zniszczone podczas działań wojennych w 1945 roku.

Płyta nagrobna Georga von Nostitz † 1609

          

          

          

Płyta nagrobna George von Nostitz, zmarłego 16 kwietnia 1609 roku.
Widać iż płyta ta była mocno zniszczona, ponieważ poskładana jest z kawałków.

Płyta nagrobna Christopha von Kuel † 1584

          

          

          

          

Płyta nagrobna Christopha von Kuel, zmarłego 29 marca 1584 roku. U góry herby rodzin von Kuel oraz von Brockendorf.